Dinsdag 30 juni om 21 uur, telefoon: het is Nadine die regelmatig belt als er ergens een verloren hond loopt. Ditmaal met de melding dat ze met haar fiets in de Markettestraat was gereden en daar, aan een maïsveld, een hond had zien liggen die zeer mager en uitgeput was.
Fles water gevuld, pot eten en leiband mee mijn oudste zoon zou me naar daar brengen. We rijden naar de boerderij waar Nadine gestopt was om te vragen of de hond misschien van hen was. Daar aangekomen wordt me gevraagd of ik de hond niet heb zien liggen, ik was hem immers gepasseerd.
Iemand rijdt met de fiets voorop en om me de bewuste plaats aan te duiden. Nog steeds zie ik geen hond.
Ik stap uit en de jongeman wijst naar iets. En daar ligt het arme dier: in elkaar gezakt met zijn twee voorpootjes boven op de berm. Hij had de kracht niet meer om vanaf het maïsveld – dat amper 25 cm lager ligt – op de straat te geraken. Hij bloedde onder de kin en uit zijn nek kropen maden. Hij kon zijn kopje niet meer opheffen.
Ik voelde de grond even onder me wegzinken. Het beeld zou voor altijd op m’n netvlies gebrand staan. Toen ik hem wat water wou geven, kwispelde hij zachtjes met zijn staart.
Ik wist niet goed hoe ik hem moest oppakken zonder hem pijn te doen, hij was immers vel over been. Ondertussen had ik de dierenarts laten weten dat ik op komst was. Ook zij stond versteld toen ze het dier zag.
Hij werd grondig onderzocht, de weegschaal gaf iets meer dan 6 kg aan (terwijl een dergelijke hond normaal 15 à 18 kg weegt!). Hij werd aan een infuus gelegd, en tot 1 uur ’s nachts hebben ze bij hem maden verwijderd.
De volgende dag gebeld om te weten hoe het met hem was: hij leefde nog, had al 3 baxters gekregen en plaste al goed. In zijn hals zat een gat waarvan we vermoedden dat het een kogelwonde was – op de röntgenfoto’s is echter geen kogel te zien.
Diezelfde dag is hij al beginnen te drinken en kleine porties te eten.
Stilletjesaan verbeterde zijn toestand en kwam hij terug op kracht – nadat er nog dagenlang talloze maden moesten verwijderd worden (omdat hij zo zwak was, mocht hij geen zware behandeling krijgen om insecten van en uit zijn huid te houden). De dode huid rond de open wonde in zijn hals werd verwijderd en gespoeld, daarna diende de wonde nog enkele dagen open te blijven om al het vuil eruit te laten, dan pas kon de wonde gehecht worden.
1 week later geeft de weegschaal al iets meer dan 8 kg aan. Waar die 2 kg extra zit, zie je nog niet aan hem, maar hij staat op zijn poten en stapt goed. Nu is het kwestie van geleidelijk aan herstellen en op gewicht komen.
Ondanks alles is hij het vertrouwen in de mens niet kwijt, het is een superlieve, aanhankelijke kerel van ongeveer 3 à 4 jaar die de naam Zeppos kreeg. Langs deze weg doen we een oproep:
Wie weet wie zijn baasje is of wie is hem verloren? Alle info is welkom bij Berlinda: 0472/ 40 27 30
Wie met een kleine gift wil bijdragen aan de verzorging van Zeppos kan dit door overschrijving op het rek. nr. 143-0698713-26 van Dier onder Dak, met de vermelding ‘Zeppos’
Tekst en beeld: http://www.dieronderdak.be