William Ploegaert schrijft een brief aan de leerlingen van de tekenacademie in Deinze
Open brief aan alle leerlingen van de tekenacademie in Deinze, en de ouders en sympathisanten, van nu en de afgelopen 30 jaar. Op zaterdag 1 mei ga ik met pensioen. Ironisch genoeg op de Dag van de Arbeid. Dit na 38 jaar dienst in de academie, waarvan 30 jaar als directeur.
Ik schrijf deze brief omdat ik niet van iedereen persoonlijk afscheid kan nemen, en de huidige corona-maatregelen dat trouwens sowieso onmogelijk maken. Ik ben me ervan bewust dat ik zelfs langs deze weg niet iedereen kan bereiken. Dus delen of verder uitbazuinen mag!
Die verdomde corona heeft mijn laatste schooljaar behoorlijk vergald. Plots zag ik datgene wat de academie zo de moeite waard maakte, op een vrijdag de dertiende, vernietigd worden. Geen vrolijke vermenging van jong en oud meer, geen sociale kruisbestuiving, geen inspirerende werkzaamheid of plezierige chaos… Enkel nog regels, en nog meer regels, waarbij alle spontaniteit verdween. Toen sommigen de directeur hier zelfs de schuld van gaven, werd het mij te veel en moest ik node afhaken. Voor mij liep een jarenlange carrière dus af met een sisser. Om met de dichter T.S. Eliot te spreken: “not with a bang but a whimper”.
Dat neemt niet weg dat men zo goed mogelijk de werking van de academie heeft proberen verder te zetten. Omdat u, de leerling, belangrijk bent en we weten dat u de academie ook in moeilijke tijden een warm hart toedraagt. Het was dan ook ontroerend te zien dat u zich engageerde in de actie voor compenserende maatregelen (die tot hier toe nog steeds niet toegekend zijn!).
Voor de academie zal echter in meer dan één opzicht veel veranderen na mijn vertrek. Het stadsbestuur besliste om beeldende kunsten en podiumkunsten onder te brengen in één administratief geheel en dat betekent dat, na meer dan 150 jaar autonomie, de “tekenacademie” opgaat in de “kunstacademie” KADE en er dus geen directeur beeldende kunsten meer zal zijn maar een artistiek cooördinator die zal functioneren onder een algemeen directeur. Dat zal zonder meer een andere dynamiek creëren. Ik hoop dat u, als leerling, daar slechts voordelen van zal ondervinden.
Van hieraf ga ik alleen verder. Ik kijk er naar uit om nog iets met mijn eigen artistieke bezigheden te kunnen realiseren.
Ik wil bij deze iedereen, maar dan ook iédereen: de leerlingen van nu en toen, de ouders die ons het vertrouwen schonken, de vele sympathisanten die ons ondersteunden, … vanuit de grond van mijn hart bedanken. Omdat zij er wàren… omdat u er bent! Merci, dankuwel, het ga u allen goed en hopelijk blijft u gezond.
